22 stycznia 2025. Pierwszą w tym roku podróż zagraniczną rozpocząłem od stolicy Argentyny. Po prawie jednej dobie podróży wylądowaliśmy w Buenos Aires, stolicy Argentyny. Głównym celem tego wyjazdu był rejs statkiem na Antarktydę, który mieliśmy rozpocząć w tym porcie. Przylecieliśmy prawie tydzień wcześniej, żeby zwiedzić w Argentynie coś więcej.
W mieście tym zamieszkuje ponad trzy miliony ludzi. My zamieszkaliśmy w hotelu przy głównym bulwarze Alei 9 Lipca, obok słynnego obelisku na placu Republiki. Na ostatnim piętrze naszego hotelu był bar, basen kąpielowy i ładny widok na miasto.
23 stycznia 2025. Po dobrym wyspaniu się pojechaliśmy cała naszą czwórką na prywatną wycieczkę po tym trzymilionowym mieście.
W naszej grupie była Dr Budzianowska ze swoją ciocią, która niedawno obchodziła 97 urodziny, moja żona Ela i ja.
Ciekawą konstrukcją jest kwiatek z aluminiowych blach samolotowych, który na noc się zamykał, a na dzień otwierał. Niestety zeszłoroczne tornado zniszczyło dwa płatki i zamykanie już nie funkcjonuje. Nowy rząd Argentyny powiedział, że najpierw naprawi inne ważne problemy ekonomiczne, a potem przyjdzie czas na ten kwiatek.
Pierwszym wrażeniem było to, że wszędzie widzieliśmy czystość. Trudno było zobaczyć śmiecie na ulicy. Bezdomnych prawie nie widać na stołecznych ulicach. Podzieliliśmy się tym wrażeniem z naszym kierowcą/przewodnikiem, który bardzo dobrze mówił po angielsku. Odpowiedział nam z dumą, że miasto od lat zarządzane jest przez konserwatystów. Pomimo że przez lata w Argentynie rządziło lewactwo, które doprowadziło kraj do upadku. Bezrobicie było ponad 35 procent, a tylko po jednym roku nowych rządów konserwatystów spadło poniżej 25 procent. pomimo że po zmianie władzy zwolniono z pracy tysiące pracowników rządowych i administracyjnych. Jeżeli zmiana rządu pomogła w Argentynie, to USA, idąc tą drogą, też może osiągnąć nawet lepsze sukcesy.
Rosedal Park (Różany Park) znajduje się na terenie parku Tres de Febrero, w pobliżu Ogrodu Botanicznego. Został otwarty w 1910 roku.
Na terenie 3,5 ha rośnie ponad 18 tysięcy krzewów róż, wyróżniających się różnorodnością i pięknem. To miejsce przyciąga wielu miłośników kwiatów.
W parku tym rośnie też dwustuletnie drzewo, którego konary opadają i dotykają do powierzchni ziemi. Zastosowano ciekawy sposób na podtrzymywanie tych konarów. Ja też sprawdziłem, żeby przekonać się, że to ciężka praca.
Najstarszy kościół w Buenos Aires, wybudowany w 1752 roku.
Obok tego kościoła jest sławny Cmentarz Recoleta. Jest on unikalny w skali światowej. Można go porównać, ale tylko w pewnym sensie do warszawskich Powązek.
Cementerio de la Recoleta położony jest w ekskluzywnej dzielnicy Buenos Aires nazywanej Recoletta. Znajdują się tu groby najważniejszych i najbardziej wpływowych mieszkańców Argentyny: naukowców, artystów, bohaterów wojennych i prominentnych polityków, w tym kilku prezydentów.
Najsłynniejszą osobą pochowaną na tym cmentarzu jest Eva Perón, czyli popularnie nazywana Evita.
Na cmentarzu znajduje się wiele misternych, marmurowych mauzoleów z licznymi statuami, w różnych stylach. Część z nich zachowana jest w bardzo dobrym stanie, inne prawie się zawalają. Niektóre używane są jako podręczne magazyny, gdzie na trumnach przechowuje się środki czystości czy narzędzia ogrodnicze.
Miejsca na tym cmentarzu są bardzo drogie, rzędu nawet kilku milionów dolarów. Są to często konstrukcje wielopoziomowe. Na najwyższym poziomie na wysokości gruntu są trumny najstarszych osób. Posuwając się w dół, są pochowane zwłoki następnych osób z danego rodu. Głębokość takich grobowców dochodzi do 40 metrów. To tak jak wieżowiec wybudowany w dół.
Tak wygląda, nowo budowany grobowiec na miejscu starego, którego „lokatorów” ród wymarł, albo nie było stać na opłacanie kosztów utrzymania.
W dobie komputerów i telewizji ciekawą trnsformację przeszedł jeden z wielu teatrów w Buenos Aires.. Obecnie jest tam księgarnia.
Plaza de Mayo, centralny plac w Buenos Aires. Główna atrakcja turystyczna tego miasta.
Casa Rosada (po polsku „Różowy Dom”), oficjalnie nazywany też Palacio Presidencial. czyli siedziba prezydenta Argentyny. Pierwszym prezydentem zamieszkującym budynek był Domingo Faustino Sarmiento (1811–1888). Strona przylegająca do Plaza de Mayo to jest tył budynku. Z tego różowego balkoniku przemawiała i śpiewała Eva Peron, która była drugą żoną prezydenta Perona, bardzo uwielbiana przez argentyńczyków.
Catedral Metropolitana to główny kościół katolicki w Buenos Aires. Katedra ta znajduje się przy Plaza de Mayo.
Katedra ta jest kościołem macierzystym Archidiecezji Buenos Aires, a także pierwotnym kościołem Argentyny.
Znajduje sie tu mauzoleum, przy którym stoi warta honorowa. Mieliśmy okazję widzieć żołnierzy, którzy maszerowali z Pałacu Prezydenta do Katedry, gdzie nastąpiła zmiana warty.
Poruszenie się po mieście wygląda ogólnie na bezpieczne, ale na tym centralnym placu widać było takie pojazdy do zapewnienia bezpieczeństwa, pewnie tak na wszelki wypadek.
La Boca. to popularny cel podróży turystów odwiedzających Argentynę, z kolorowymi domami i deptakiem Caminito, gdzie występują tancerze tanga i sprzedawane są pamiątki związane z tangiem. Inne atrakcje to teatr La Ribera, wiele klubów muzyki tanga i włoskie tawerny.
La Boca to dzielnica robotnicza z wieloma atrakcjami w pobliżu rzeki Riachuelo. Caminito to wąską uliczka otoczona jaskrawo pomalowanymi cynkowymi budami, które przywodzą na myśl wczesne dni imigrantów w tej dzielnicy.
La Bombonera, jest kotłem hałasu w dni meczowe, jest też domem drużyny piłkarskiej Boca Juniors. Słynny piłkarz Messi jest widoczny w wielu miejscach. Argentyńczycy kochaja swojego piłkarskiego idola.
Messi widoczny wszędzie, szczególnie na muralach na domach w kolorowej dzielnicy La Boca.
Wieczorem wróciliśmy do naszego hotelu, żeby podziwiać widoki Buenos Aires by night.
24 stycznia 2025, trochę odpoczywaliśmy, bo wychodziło zmędzenie po podróży, poprzednim dniu intensywnego zwiedzania i oczywiście zmiany czasu o pięć godzin. W czasie dnia ograniczyliśmy się tylko do zwiedzania okolic hotelu.
Kawiarnia Café Tortoni, została otwarta po raz pierwszy w 1858 roku przez francuskiego imigranta o nazwisku Touan, nazwana Tortoni na cześć paryskiej kawiarni o tej samej nazwie, znajdującej się przy Boulevard des Italiens (gdzie w XIX wieku zbierała się elita paryskiej kultury). Sama kawiarnia została zainspirowana kawiarniami z okresu Fin de siècle. Café Tortoni została wybrana przez UCityGuides jako jedna z dziesięciu najpiękniejszych kawiarni na świecie.
Wieczorem poszliśmy do teatru na kolacje z występami słynnego tanga agentyńskiego. Nie być na takim występie w Buenos Aires, to tak jak być Rzymie i nie widzieć Papieża.
25 stycznia 2025 nasz główny bagaż zostawiliśmy na przechowanie w hotelu i polecieliśmy samolotem do Iguazu.
Więcej o zwiedzaniu tamtego rejonu czytaj:
28 stycznia 2025 Wieczorem wróciliśmy samolotem do Buenos Aires i po odebraniu bagażu z hotelu pojechaliśmy taksówką do porty, gdzie zaokretowaliśmy się na statek Holland America Line MS „Oosterdam”. Zwykle statki wypływaja w rejs w dniu wymiany pasażerów, ale w tym przypadku mieliśmy noc w porcie i cały następny dzień na zwiedzanie.
Szerokimi drogami z liczną zieloną roślinnością, przeszliśmy spacerkiem do portowej dzielnicy.
W Buenos Aires pomników nie brakuje. Prawie każdy bohater narodowy ma jakiś swój większy lub mniejszy pomnik. Ten pomnik jest dla upamiętnienia Juana Azurduy de Padilla (1780-1862), która była przywódczynią partyzantki wojskowej z Chuquisaca. Walczyła o niepodległość Boliwii i Argentyny u boku swojego męża, Manuela Padilla.
Marina w dzielnicy handlowej Puerto Madero.
Puerto Madero to odnowiona dzielnica portowa. Jej przebudowane budynki z czerwonej cegły mieszczą ekskluzywne steakhousy popularne wśród turystów i gości biznesowych. Eleganckie wieżowce mieszczą międzynarodowe korporacje i drogie apartamenty. Sa tutaj również liczne szlaki spacerowe. Dzielnica ta jest miejscem, gdzie można znaleźć najlepsze restauracje, dyskoteki, kina, centra kulturalne i inne instytucje.
Puente de la Mujer (hiszp. „Most Kobiet”) to obrotowy most dla pieszych na Doku 3 w dzielnicy handlowej Puerto Madero. Jest to most typu cantilever spar cable-stayed, a także most obrotowy, ale nieco nietypowy w swoim asymetrycznym układzie. Ma pojedynczy maszt z linami podwieszającymi część mostu, który obraca się o 90 stopni.
Podczas obracania się tego mostu, aby umożliwić przepływanie jednostek pływających, dalszy koniec osiąga punkt spoczynku na stabilizującym pylonie widocznym na tym zdjęciu. W głębi widać portowe dźwigi, które pozostały jako dekoracja przypominająca, że kiedyś był tu duży port handlowy.
Budowę Puente de la Mujer rozpoczęto w roku 1998, a jego otwarcie nastąpiło 20 grudnia 2001 r. Most został uznany za Dziedzictwo Kulturowe Miasta Buenos Aires w roku 2018. W roku 2022 po raz pierwszy odnowiono podłogę mostu, wykorzystując drewno plastikowe wykonane z butelek przekazanych w zielonych punktach miasta.
Na tym moście widzieliśmy lokalnych tancerzy, tańczących oczywiście, tak jak przystało na ten kraj, tango argentyńskie. Oczekiwali oni za taki pokaz, datki do kapelusza leżącego na tej drewnianej podłodze wykonanej z plastikowych butelek.
Wracając na statek, odwiedziliśmy centralny dworzec kolejowy. Kiedyś kwitło tu życie i stały długie kolejki przed tymi kasami. Obecnie jest to zabytek, bo w dobie komputerów i cyfryzacji mało kto kupuje bilety kolejowe w tradycyjnych kasach.
Wieczorem rozpoczęliśmy nasz rejs. Odpłynęliśmy z Argentyny i odwiedziliśmy dwa porty w Urugwaju: Punta del Este i Montevideo.
Więcej czytaj:
Następnie znowu wróciliśmy do Argentyny, gdzie odwiedziliśmy Puerto Madryn
2 luty 2025. Nasz statek zacumował przy portowym pirsie.
Puerto Madryn to argentyńskie miasto na wybrzeżu północnej Patagonii. Mieszka tutaj ponad sto tysięcy mieszkańców.
Oprócz nadmorskiej promenady z restauracjami, jest tutaj stosunkowo mało atrakcji do zwiedzania. My trochę już zmęczeni intensywnym zwiedzaniem, zrobiliśmy sobie odpoczynek i ograniczyliśmy się do spaceru po tej promenadzie i okolicznych uliczkach.
Policja konna pilnowała porządku publicznego na ulicach tego miasta.
Miasto to ma charakter letniskowy, leży w zatoce trochę osłoniętej od fal oceanicznych i dlatego są tutaj piaszczyste plaże.
Po kilku godzinnym postoju w porcie popłynęliśmy dalej na południe.
Zobacz relacje z innych miejsc odwiedzonych w tym rejsie:
JERZY KUŚMIDER podróże żeglarstwo Polonia 
Witam,Świetna obserwacja. W Polsce jak rządziła prawica to bezrobocie też spadło do b niskiego.PozdrawiamAlicja
Yahoo Mail: Search, Organize, Conquer
PolubieniePolubienie