19 luty 2025
Nasz antarktyczny rejs zakończył się w porcie San Antonio, gdzie wyokrętowaliśmy się i od razu pojechaliśmy autobusem wycieczkowym do Santiago, stolicy Chile. Po drodze odwiedziliśmy Valparaiso.
Valparaíso jest miastem portowym. Mieszka tu ponad 320 tysięcy mieszkańców.
Francisco Fonck Archaeology and History Museum Corporation, lepiej znane jest jako Fonck Museum, zostało otwarte 25 listopada 1937 r. Jego nazwa nawiązuje do niemieckiego lekarza i filantropa osiadłego w Chile, dr Francisco Foncka Foveaux, w uznaniu jego pracy i badań w dziedzinie archeologii.
Najważniejsze eksponaty w tym muzeum pochodzą z Wyspy Wielkanocnej i są najbardziej kompletne tego typu, co pozwala poznać kulturę i cywilizację Rapanui. Na wystawie znajdują się również eksponaty z prymitywnych kultur północnego, środkowego i południowego Chile. Na piętrze eksponowane są owady i dzikie zwierzęta.
W XIX wieku napływ europejskich imigrantów odcisnął piętno na architekturze i instytucjach kulturalnych miasta, z których wiele gromadzi się wokół Plaza Sotomayor w centrum miasta.
Plaza de Armas, albo druga nazwa Plaza Sotomayor. Ten historyczny plac znajduje się w rejonie portu, naprzeciwko doku Prat, u stóp wzgórza Kordyliera. Jest to symboliczne miejsce spotkań, otoczone zabytkowymi budynkami.
Na środku placu Plaza de Armas stoi pomnik upamiętniający chilijskich marynarzy i Arturo Prata. Jego brązowe popiersie stoi na betonowym cokole. Agustín Arturo Prat Chacón był oficerem i prawnikiem chilijskiej marynarki wojennej. Zginął w bitwie pod Iquique, podczas wojny na Pacyfiku.
Valparaiso słynie ze stromych kolejek linowo-terenowych (funiculars) i kolorowych domów na szczytach klifów. Na górze tej znajdują się atrakcje turystyczne, a przede wszystkim jest stamtąd ładny widok na panoramę portu i miasta.
Górna stacja tej kolejki już nie funkcjonuje i musieliśmy dojechać tu, naszym wycieczkowym autobusem po bardzo wąskich uliczkach. Dalej trzeba było przejść pieszo.
Z góry jest ładny widok na panoramę portu i miasta.
Valparaiso słynie z eklektycznego połączenia (to znaczy łączy w jedną całość różne elementy, które wydają się na pierwszy rzut oka niepasujące, ale w efekcie tworzą spójny i oryginalny całość) Z tego powodu całość miasta jest pod ochroną UNESCO.
Architektura wielokolorowych domów, kolejek linowo-terenowych z przełomu wieków, które nadal transportują ludzi na okoliczne wzgórza, tworzy niepowtarzalną kompozycje tego miasta.
Muzeum morskie znajdujące się na wzgórzu, zapraszało do zwiedzania, ale niestety nie mieliśmy czasu na jego zwiedzanie, bo trzeba było jechać do Santiago.
Po drodze zatrzymaliśmy się na lunch w stadninie koni. Przywitali nas jeźdźcy na koniach ubrani w stroje narodowe.
Potem zaprezentowali nam grupową jazdę pod chilijską flagą.
Oglądaliśmy też nietypowy taniec. Partnerka w stroju narodowym tańczyła z partnerem na koniu.
Santiago
Wieczorem dojechaliśmy do Santiago, ostatniego miasta odwiedzanego w tej ponad miesięcznej podróży, skąd następnego dnia mieliśmy wracać do domu.
La Moneda Palacio de La Moneda, lub po prostu La Moneda. Jest to siedziba prezydenta Republiki Chile. Znajdują się tam również biura trzech ministrów: Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, Sekretariatu Generalnego Prezydenta i Sekretariatu Generalnego Rządu.
Pomnik Manuela Montta i Antonia Varasa znajduje się na placu Montt-Varas przed Pałacem Sprawiedliwości. Pomnik przedstawia dwie postacie: Manuela Montta i Antonia Varasa, którzy odegrali ważną rolę w historii Chile. Statua jest wykonana z brązu, a plac to duża, otwarta przestrzeń w sercu Santiago. Antonio Varas de la Barra był chilijskim działaczem politycznym i politykiem. Manuel Montt był chilijskim mężem stanu i uczonym. Dwukrotnie został wybrany na prezydenta Chile. Pomnik zaprojektowany przez włoskiego rzeźbiarza Ernesto Biondiego i wykonany przez Alessandro Nelli w Rzymie w 1904 roku, włoskiego przedsiębiorcę.
Narodowe Muzeum Historyczne, znajdujące się na Plaza de Armas. Z prawej strony widać City Hall, czyli Ratusz Santiago
Również przy Plaza de Armas, znajduje się Katedra Metropolitalna zbudowana w latach 1748–1906. Jest ona siedzibą archidiecezji Santiago de Chile i główną świątynią Kościoła katolickiego w tym kraju.
Jako kościół katedralny jest stałą siedzibą arcybiskupa Santiago i jest poświęcony Wniebowzięciu Najświętszej Marii Panny. Zespół architektoniczny katedry składa się z Pałacu Arcybiskupiego, parafii Sagrario i samej katedry. Wszystkie te budynki są uważane za zabytki narodowe.
Teatr Miejski w Santiago jest najważniejszą i najstarszą sceną w kraju i w całej Ameryce Łacińskiej. Otwarto go po raz pierwszy w 1857 roku w ramach republikańskiego projektu kulturalnego XIX wieku.
Wzgórze Santa Lucía, znane również jako Wzgórze Huelén, jest charakterystycznym punktem w sercu Santiago.
Ze Wzgórze Santa Lucia rozciąga się panoramiczny widok na miasto. Miejsce to jest popularne zarówno wśród turystów, jak i mieszkańców. Na wzgórzu znajdują się liczne place, schody i atrakcje, takie jak Zamek Hidalgo i Fontanna Neptuna. Wzgórze jest pozostałością wulkanu mającego 15 milionów lat.
Z tego miejsca widać następne Wzgórze San Cristobal, do którego wkrótce pojechaliśmy Uberem, bo przez dwa dni spędzone w mieście chodziliśmy pieszo lub wołaliśmy Ubera.
Wzgórze San Cristobal ma wysokość 850 m nad poziom morza a 300 m ponad miastem. Na górę wjechaliśmy kolejeką linowo-terenową zwaną funiculars.
Sanktuarium Niepokalanego Poczęcia na wzgórzu San Cristóbal jest jednym z głównych miejsc kultu Kościoła Katolickiego w Chile, a także ikoną Santiago. Jest szczególnie znane z dużej statuy Niepokalanego Poczęcia, która znajduje się na szczycie wzgórza San Cristóbal.
W górnej stacji kolejki jest kafejka i mała ekspozycja historyczna. Naszą uwagę zwróciła informacja, że kolejka ta została zaprojektowana przez architekta Luciano Kulczewskiego. Nasz rodak zaprojektował też dużo innych budowli i był za to poważany w Chile. W pierwszym momencie byłem dumny z tego, ale po przeczytaniu jego życiorysu, zacząłem się bardziej wstydzić, że pochodził on z Polski.
W 1931 roku Kulczewski i inny architekt, Arturo Bianchi Guandian, założyli Orden Socialista (Zakon Socjalistyczny). 19 kwietnia 1933 roku Zakon Socjalistyczny wziął udział w Chilijskiej Konwencji Socjalistycznej i połączył się z innymi partiami, tworząc Partido Socialista. Kulczewski pracował jako kierownik kampanii prezydenckiej Pedro Aguirre Cerdy w 1938 roku. W 1939 roku został mianowany przez prezydenta Cerdę Administratorem Bezpieczeństwa Robotniczego, czyli sprowadzając na nasz polski grunt, był szefem Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego. Można też porównać do innego „rodaka”, krwawego Feliksa Dzierżyńskiego.
W pobliżu statuy znajduje się również mała kaplica do modlitwy, zwana Kaplica Macierzyństwa Maryi.
Statua Niepokalanego Poczęcia ma 14 metrów wysokości, a cokół, na którym spoczywa, 8,3 metra. Waży 36 610 kilogramów. Na cokole znajduje się mała kaplica, w której Jan Paweł II modlił się i pobłogosławił miasto Santiago 1 kwietnia 1987 roku. Statua jest oświetlona nocą przez światła umieszczone po jej bokach, dzięki czemu można ją oglądać z całego Santiago zarówno w dzień, jak i w nocy. Posąg jest obecnie w dobrym stanie, bo został gruntownie wyczyszczony i odmalowany na początku 2012 roku.
U stóp statuy znajduje się amfiteatr, w którym odbywają się msze lub inne ceremonie religijne. Z amfiteatru tego jest widok na panoramę miasta.
Santiago było ostatnim miejscem odwiedzonym w tej podróży. Cała nasza podróż trwała 33 dni w tym 22 dni na statku. Odwiedziliśmy siedem państw i dwa kontynenty. Do mojej listy, przybył mi ostatni kontynent Antarktyda i dwa nowe kraje Paragway i Antarktyda, która pomimo swojego unikalnego statutu uważana jest za odzdzielny kraj. Dotychczas odwiedzone w sumie 112 kraje:
Przelot powrotny do Vancouver, który miał trwać prawie jedną dobę, wydłużył się do prawie dwóch dób, bo na lotnisku w Toronto, gdzie mieliśmy przesiadkę, wcześniej rozbił się samolot.
Zobacz też inne miejsca odwiedzone w tej podróży:
JERZY KUŚMIDER podróże żeglarstwo Polonia 